บ่ายกลางเดือนกันยายนขณะที่ฝนกำลังโปรยปรายลงมาเบา ๆ พอให้ได้ไอดินกลิ่นฝน ด้วยความที่เคยเป็นเด็กบ้านนอก ก็เลยชอบเวลาฝนตกเป็นพิเศษ ขณะที่ข้าพเจ้ากำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะในออฟฟิตเงียบ ๆ ก็ได้ยินเสียงไอ้กาน สาวห้าว โหดประจำก๊วนส่งเสียงมาจากโต๊ะข้าง ๆ “ป๋า ปลายเดือนนี้ บริษัทจะจัดกีฬาสีนะ” “เหรอ” ข้าพเจ้าพึมพำออกไปขณะที่ถอดแว่นออกมาเซ็ดคราบสกปรกที่ชายเสื้อ “ป๋า กานลงชื่อ ป๋าเป็นกรรมการด้วยนะ” ไอ้กานพูดของมันต่อ “แล้วกรรมการต้องทำอะไรมั่งวะ” ข้าพเจ้าเริ่มสนใจ “ป๋าไม่ต้องทำอะไร นั่งแดกเบียร์อยู่ที่เต้นท์กรรมการอย่างเดียว” “จิงป่ะ นั่งกินเบียร์อย่างเดียวนะ” ข้าพเจ้าเริ่มตกหลุม ตามประสาคนชอบแดกเหล้า “ง้านก้อลงชื่อได้เลยงานแบบนี้ชอบ” “แล้วเอ็งทำหน้าที่อะไรวะ” “กานเป็นเหรัญญิกมีหน้าที่เก็บเงิน” ตลอดสองอาทิตย์คนทั้งบริษัทต่างพากันพูดแต่เรื่องกีฬาสีที่จะมีขึ้น ความขัดแย้งวางไว้ก่อน ใครที่เคยคิดจะตบกันก็มาเล่นทีมเดียวกัน ความสามัคคีไม่รู้มาจากไหน ใครที่เคยขี้เกียจลุกขึ้นมาหยิบโน่นทำนี่ ช่วยเหลือสีของตนเอง คนละเล็กละน้อย ในความคิดของข้าพเจ้าอยากให้พวกเราทำงานร่วมกันเหมือนแข่งกีฬาสี องค์กรจะได้พัฒนา และแล้ววันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง สำหรับข้าพเจ้า ไม่ใช่รอจะเล่นกีฬานะ แต่รอจะแดกเบียร์ให้เมาหัวทิ่ม เย็นวันเสาร์เป็นวันเริ่มแข่งนัดแรก ไอ้กานเจ้ากี้เจ้าการ เรียกไอ้ก้อง กับไอ้จอนมาประชุม “เอาเงินมาคนละ 50 บาท เดี๋ยวไปกินเบียร์กันเย็นนี้” เฮียเริญเดินผ่านมาพอดีได้ยิน “อ่ะ เฮียให้ 200” “ป๋า เก็บเงินไว้” ไอ้กานสั่งการ 6 โมงเย็นกีฬาเริ่มแข่ง ข้าพเจ้าเริ่มคอแห้งมองซ้ายมองขวาไม่เห็นใคร ไอ้กานไปขานคะแนน ไอ้ก้องไปเป็นกรรมการ ไอ้จอนห์ เชียร์โยนลูกเหล็กอยู่ เหลือไอ้หนุ่ม เด็กปราจีนคนเดียวไม่ได้ทำอะไร แมร่งเมาอยู่ในเต้นท์สีแดง “เฮ้ย ไอ้หนุ่ม เอาเงินนี่ไปแปลงเพศเป็นเบียร์ให้หน่อย เด๋วนับคนก่อน ให้กินเฉพาะคนที่จ่าย ยกเว้นเอ็ง ” “เบียร์สิงห์นะ” ข้าพเจ้าบอกไอ้หนุ่มไป เพราะก๊วนนี้ตั้งแต่ไอ้จอนห์เสนอให้แดกเบียร์สิงห์แล้ว แมร่งมันไม่ยอมสั่งลีโออีกเลย ผิดกับเมื่อก่อน แมร่งแดกกันเหล้าขาวงี้ เหล้าดองยางี้ เบียร์ช้างงี้ “ได้เบียร์มาแล้วเอ็งเอาไปแจกตามรายชื่อนี้นะ” ข้าพเจ้าทวนรายชื่อให้ไอ้หนุ่มฟัง 5 รอบ แมร่งเมาจำรัยไม่ค่อยได้ พอเบียร์กระป๋องแรกผ่านไป ก้อมีเบียร์เป็นขวดตามมาเป็นระยะ ๆ จนข้าพเจ้าเริ่มเมา แต่ก็อดขำไอ้ก้องไม่ได้ ท่าทางที่มันเมากอดเสาเน็ตวอลเล่ย์ แล้วก้อเป่าให้ซ้าย เป่าให้ขวา ทำเอาผู้ตัดสินกับนักกีฬางงไปตามกัน วันรุ่งขึ้น ก็มีการเปิดการแข่งขันกันไปตามประเพณี กีฬาเริ่มการแข่งขันกันไปพักใหญ่ 10.00 น. เริ่มหิวข้าว หิวเบียร์แระ เลยไปบอกไอ้กาน “เฮ้ย ไอ้กาน เอาตังค์มาเดี๋ยวจะไปเอาเบียร์มาแช่ให้กรรมการ” “จะแดกอะไรแต่เช้าเนี่ย ข้าวก้อยังไม่ได้กิน เดี๋ยวรอก่อน” ไอ้กานโวยวายตามสไตล์ จนสายมากต่างคนต่างหิว พอดีได้ข้าวเหนียวหมูทอดสีน้ำเงินมากิน ทั้งเฮียเริญ ไอ้กาน ใครต้องใครพากันหน้ามืดจ้วงข้าวเหนียวหมูทอด กันหมด พอท้องอิ่ม ปากก้อเริ่มต้องการของขมแระ “ไอ้กาน เบียร์อ่ะ ว่างัย” “กรรมการคนอื่นเค้าไม่แดกเบียร์กัน เรามานั่งแดกกัน 3 – 4 คน เดี๋ยวเค้าว่าเอา” ไอ้กานว่าของมัน เวลาผ่านไปเกือบบ่ายข้าพเจ้านึกได้ว่ายังมีเงินที่รับบริจาคไว้เมื่อวานยังเหลืออยู่นิดหน่อย เลยเรียกเด็กไปซื้อเบียร์มาแจกให้สมาชิกในก๊วนกินกัน แต่เป็น “ลีโอนะ” ไอ้พวกนี้ แมร่งเห็นกระป๋องลีโอพากันส่ายหน้า กระเดือกไม่ลง แต่ไอ้จะให้รอเบียร์กรรมการของไอ้กานคงจะไม่ไหวเลยพากันกระเดือกจนหมด ตอนบ่ายข้าพเจ้าไปดูการแข่งขันฟุตบอล ท่ามกลางแสงแดดที่แผดจ้า คอเริ่มแห้งผาก ต้องการอะไรเย็น ๆ มาดับกระหายหน่อย พอดีไอ้กานนั่งอยู่ใกล้ก็เลยชวนกันไป “บ้านสีฟ้า” ศูนย์รวมความบันเทิงประจำก๊วน ที่มาประจำที่นี่เพราะน้ำแข็งฟรี บวกกับเมาแล้วไม่ค่อยหลับ เพราะจะมียุงตัวเมียมากัดให้เสียวตลอด สั่งเบียร์สั่งกับแกล้มมากินได้พักหนึ่ง คลำดูที่กระเป๋ากางเกงนึกได้ว่าไม่ได้พกเงินมาด้วย มีแต่โทรศัพท์ เลยโทรไปชวนไอ้แพน สาวจอมโวยวายประจำออฟฟิต “แพน ทำรัยอยู่” “นั่งเล่นคอมอยู่ พี่มีอะไร” “มาสูดอากาศข้างนอกหน่อยสิ เนี่ยบอลกำลังเตะน่าดู” “พี่อยู่ไหนล่ะ” “บ้านสีฟ้า” “ไปนั่งแดกเบียร์อีกล่ะสิ” “นิดหน่อย พอดีอากาศมันร้อน” “ออกมาเร็ว ๆ นะ” “จะให้ไปจ่ายค่าเบียร์ล่ะสิ” ผู้หญิงเดี่ยวนี้ฉลาดนะ ยังไม่ทันพูดเลยก็รู้แล้ว 55+ ตกตอนเย็นกีฬาสีเลิก ไอ้กาน “เหรัญญิก"” บอกข้าพเจ้าว่า “ป๋า เงินค่าน้ำกรรมการยังไม่ได้จ่ายเลย ค่ากับข้าวด้วย” ทุกบาททุกสตางค์ยังอยู่คบ ข้าพเจ้าดูแล้วมันต้องอยู่ครบแน่ ๆ แมร่งแม้แต่ซองเงินมันยังไม่ได้ฉีกเลย เป็นเหรัญญิกที่เก็บเงินเก่งจริง ๆ “จะทำยังงัยกับเงินดี” มันเริ่มขอความเห็นแระ “ไอ้บ้า ทีตอนข้าบอกให้เอาเงินมาใช้เอ็งก็ไม่เอามา ทีนี้จะมาหาวิธีใช้” “เอางี้ ไปเอาเบียร์มาลังนึง ” 5555+
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น