ในพ.ศ.นี้ใคร ๆ ก็คิดจับประเทศไทยเป็นตัวประกัน โดยคนส่วนใหญ่ของประเทศไม่ได้ยินยอมพร้อมใจ แต่ก็ไม่มีปัญญาทำอะไรได้
ครั้งแรกกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย อ้างเหตุการบริหารงานของอดีตนายกทักษิณเข้ายึดทำเนียบรัฐบาล เข้ายึดสนามบินสุวรรณภูมิ บวกกับมีกลุ่มสหภาพรัฐวิสาหกิจเข้าร่วมด้วยจึงทำให้การยึดประเทศไทยเป็นตัวประกันเป็นไปด้วยความเรียบร้อย แต่ครั้งนั้น จบลงด้วยการปฏิวัติของทหารโดยอ้างเหตุกลัวการปะทะของมวลชนในการยึดอำนาจจากรัฐ และบริหารงานลุ่ม ๆ ดอน ๆ มาด้วยรัฐบาลรักษาการจนมีการเลือกตั้งใหม่
ในการเลือกตั้งใหม่พรรคพลังประชาชนได้รับการเลือกตั้ง ซึ่งผมมองว่าเป็นความชอบธรรมและเป็นตามระบบประชาธิปไตย โดยมีท่านสมัคร สุนทรเวช เป็นนายกรัฐมนตรี โดยฝ่ายตรงข้ามก็อ้างความเป็นตัวแทนของอดีตนายกทักษิณของท่านมาเป็นเหตุให้ท่านต้องออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีด้วยข้อกำหนดของกฎหมายในขณะนั้น
ต่อมาท่านนายกสมชาย วงศ์สวัสดิ์เข้ามาดำรงตำแหน่ง ซึ่งก็มีข้อหานอมินีเหมือนกัน เนื่องจากท่านเป็นน้องเขยของอดีตนายกทักษิณ จนกระทั่งมีการแยกตัวออกจากพรรคร่วมรัฐบาลของกลุ่มเนวิน ทำให้พรรคพลังประชาชนไม่สามารถจัดตั้งรัฐบาลได้
และแล้วทหารโดยท่านอนุพงษ์ เผ่าจินดา ได้มาเป็นคนกลางในการจัดตั้งรัฐบาลทำให้ได้รัฐบาลพรรคประชาธิปัตย์ซึ่งมีท่านอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะเป็นนายกรัฐมนตรี ซึ่งก็มีกลุ่มที่เรียกตัวเองว่านปช.ออกมายื่นข้อเรียกร้องอะไรต่าง ๆ มากมายจนจำแทบไม่ได้ เนื่องจากเรียกร้องไปได้เรื่อย ๆ
ตอนแรกเรียกร้องให้รัฐบาลยุบสภาภายใน 15 วัน แต่รัฐไม่ยอม ก็ยืดไปอีก 30 วัน รัฐไม่ยอมอีก ก็ยืดไปอีก 3 เดือน แต่พอรัฐยอม ก็ยื่นเงื่อนไขอื่นอีกให้ท่านสุเทพ รองนายกรัฐมนตรี ฝ่ายความมั่นคงไปมอบตัวกองปราบ แต่ท่านสุเทพก็ไม่มอบตัวกับ DSI ทำให้นปช.ไม่ยอม ยึดประเทศเป็นตัวประกันต่อไป โดยการยึดพื้นที่บริเวณแยกราชประสงค์เป็นที่ฝังศพตัวเอง
แกนนำประกาศสู้ตายอยู่ตรงนั้น แต่ยังไม่ตายซะที เพราะคนที่ตายคือคนที่แกนนำใช้ให้ตายแทนตัว
ต้องถือว่าเป็นกรรมของพวกที่ตายแทนแกนนำ ขอให้ท่านได้ไปแสดงกิจกรรมของท่านต่อในอเวจี หรือสวรรค์แล้วแต่กรณี
ส่วนแกนนำที่ยังอยู่ในประเทศ และที่หนีไปต่างประเทศแล้วขอให้มีความสุข
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น