ปีที่ผ่านมาเด็กที่บ้านมีความจำเป็นต้องใช้รถในการขนสินค้ามาขาย แรก ๆ ก็โบกรถแท๊กซี่ขนของใส่มา พี่แท๊กซี่บางคันก็ใจดีไม่ว่าอะไร พี่แท๊กซี่บางคันบอกของเยอะไปใส่ไม่หมดไปคันอื่นเถอะ พี่แท๊กซี่บางคันบอกระยะทางไกลไปขอบวกหน่อย ก็เลยเป็นเหตุให้ตัดสินใจซื้อรถคันแรกจากอู่เจ้แถวบ้าน เป็นรถตู้ Daihutsu Hijet S200V ในราคา 190,000 บาท ติดแก๊สเพิ่มอีก 20,000 บาท เป็นรถยนต์คันแรกของผมและครอบครัว ที่ต้องบอกว่าเป็นรถยนต์คันแรก เนื่องจากรถจักรยานยนต์เราก็เคยมีมาหลายคันแล้ว ส่วนรถจักรยานไม่ต้องพูดถึง ขี่มาตั้งแต่เด็ก
ซื้อมาแล้วก็มีหลายคนเป็นห่วงสอบถาม ฟังหลายท่านเสนอความเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้
ซึ้อรถอะไรมา : รถตู้เล็กครับ
ราคาขนาดนี้ซื้อรถกะบะมือสองได้เลย : กะบะใหญ่ไปอ่ะ
รถนี้อายุมากกว่า 10 ปี มือสองขึ้นไปจากญี่ปุ่น : ผมเป็นมือหนึ่งในไทยอ่ะ
รถไม่สด : รถนะพี่ไม่ใช่ผัก
ผ่อนรถใหม่ดีกว่า : งง แปลว่าไม่เข้าใจ รถนี้ผมซื้อด้วยเงินเก็บจ่ายหมดในงวดเดียว ไม่ใช่เงินผ่อน เลยไม่มีหนี้ ผ่อนรถมันดีกว่ายังงัยอ่ะ รายได้แค่เดือนละ 50K กับรายได้พิเศษอีกเดือนละ 100K ผ่อนไป 7 ปียังไม่หมดเลย 555+++
รถนี้มันวิ่งไกลไม่ไหว : มีคนบอกว่ามันไปเชียงใหม่มาแล้ว ขึ้นดอยอินทนนท์ได้ด้วย เห็นหลายคนขับรถจักรยายนต์ เครื่อง 125 cc. ไปเชียงใหม่ เชียงรายถมไป นี่มัน 660 cc. มันจะไม่ไหวงัยอ่ะ
รถนี้ขับแล้วไม่สมฐานะ : ผมมีฐานะอะไร กิน ขี้ ปี้ นอน เหมือนชาวบ้าน แค่มีข้าวกิน มีบ้านอยู่ มีรูแหย่ ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ ก็น่าจะเพียงพอและ 55++
นึกถึงแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวง เลยพอแค่นี้ดีกว่า
"ตู้น้อยพอเพียง"
