หลายวันมานี้ฟังข่าวทางวิทยุ ดูทีวี เห็นน้องนักศึกษาปีที่ 3 วิทยาลัยราชธานี ที่เรียนสาขาพยาบาลร้องห่มร้องไห้ ตึอก ชกตัว เนื่องจากหลักสูตรยังไม่ได้รับรองจากสภาการพยาบาล
สมัยเมื่อ 20 ปีก่อน ผมเคยมีประสบการณ์แบบเดียวกัน เรียนไปขออนุมัติหลักสูตรไป ใกล้จะจบมหาลัย แจ้งว่า หลักสูตรยังไม่ได้รับการรับรองจาก ก.พ. 555+ สมัยนั้น นักศึกษาที่ขยัน และฉลาด บวกกับมีตังค์สักนิดจะลงทะเบียนเรียนราม หรือมสธ.ไปด้วยทำให้เวลาจบมา แม้สถาบันอะไรไม่รับรองก็ไม่มีผลกระทบมากนัก ไม่เหมือนนักศึกษาที่กู้เงินเรียน ที่แม้แต่ค่าเช่าห้องยังต้องผลัดผ่อน กินอาหารญี่ปุ่นเกือบทุกมี้อ
เมื่อเรียนจบมาไปสมัครเข้ารับราชการหรือรัฐวิสาหกิจที่ไหนก็ไม่ได้ เนื่องจาก ก.พ. ไม่รับรอง แต่สมัครงานเอกชนได้ 5555+ หรือไปสมัครเรียนต่อได้ทุกสถาบันทั้งในและต่างประเทศ....แปลกแต่จริง นี่แหละประเทศไทยของเรา
ผู้รับผิดชอบ ไม่ว่าจะเป็นผู้ร่างหลักสูตร ผู้อนุมัติหลักสูตร เจ้าของมหาลัย รัฐบาล ท่านเหล่านี้อยู่ในสภาวะลอยตัว ไม่ต้องมานั่งรับผิดชอบอะไรกับเงินที่นักศึกษา และผู้ปกครองเสียไป ไม่ต้องมานั่งชดใช้เวลาที่เสียไป และค่าเสียโอกาสอะไรต่าง ๆ
จริง ๆ แล้วพวกเราน่าจะไปฟ้องศาลพระภูมิที่ไหนสักแห่ง ที่ท่านยินดีรับฟ้อง รับฟัง ทุกข์ร้อนที่เกิดจากการบริหารงานที่ไม่เข้าท่า ของผู้มีอำนาจทั้งหลาย เราอาจจะขอเรียกร้องเงินชดเชยค่าเสียโอกาส ค่าเสียเวลา ค่าเสียใจ เหมือนกับหน่วยงานภาครัฐแห่งหนึ่งฟ้องประชาชนที่บุกรุกป่าในข้อหาทำโลกร้อน พ่อแม่พี่น้อง....ไม่รู้หน่วยราชการที่ว่า...ใช้ส่วนไหนคิด....ทำไปได้
ถ้าหากท่านทั้งหลายทำแบบนั้นกับประชาชนได้ พวกเราก็น่าจะฟ้องร้องเอาคืนบ้าง เช่น โดนตำรวจให้ใบสั่ง ก็ฟ้องข้อหาทำให้เสียขวัญ 555+ ค่าเสียหายหลักล้านเลยดีป่ะ 55+
